DZIĘKUJĘ!!!

Chciałam ogromnie podziękować za wszystkie życzenia jakie do mnie w ostatnim czasie napłynęły.
I te mailowe, smsowe, pozostawione na blogu oraz oczywiście dostarczone przez pana listonosza :O)
A napłynęło ich sporo ze wszystkich zakamarków Polski...ba...nawet świata :O)

Karteczki są przepiękne
od siostry - Edy

od Eli

od Moteczka

od Lucynki

od Coloriny

od Kulini

od Ani

od której też dostałam woreczek, gdzie schowane były cudowne szydełkowe gwiazdeczki

oraz od Yrsy

od której również przywędrował śliczny woreczek

Do jego tajemniczej zawartości wrócę innym razem, jak też do tego co jeszcze znalazłam w woreczku od Ani :O)

Chciałam też wszystkich bardzo przeprosić, że w tym roku, ja nie specjalnie się przyłożyłam do wszelakich życzeń.
Przygotowałam się do tego jak nigdy. Odpuściłam wszelakie fotografowanie, pisanie na blogu, tylko haftowałam maleństwa karteczkowe, żebym mogła wysłać karteczki do wszystkich, do których bym chciała.
Jednak niespełna dwa tygodnie przed świętami, kiedy to w zasadzie zostało mi tylko hafciki ubrać w jakieś kartoniki nasza psinka wylądowała w klinice weterynaryjnej....
Jej stan był krytyczny, trzeba było ją wprowadzić w stan śpiączki farmakologicznej, z której to nie bardzo chciała się wybudzić.
Pani doktor walczyła o nią niesamowicie. Kiedy zaczęła się wybudzać mogliśmy ją wreszcie odwiedzić i ...zaczęła wracać do zdrowia.
Pojawiły się jednak problemy z chodzeniem. Tak jakby miała niedowład w tylnych łapkach.
Kiedy jednak pokonaliśmy i ten problem, pojawił się kolejny ...ostra niewydolność nerek.
Dzięki staraniom pani doktor udało się ją wyciągnąć i z tego.
A wszystko to przez to, że jakiś "życzliwy" człowiek musiał jej podsunąć jakąś truciznę....
W głowie mi się to jeszcze nie mieści, ale taka była diagnoza pani doktor.
Na początku myślałam, że może to my coś zostawiliśmy na wierzchu...jednak odrzuciłam tę tezę, gdyż w zasadzie nie mamy tego typu rzeczy, a to co jest to wszystko pochowane ze względu na dzieci.
Na podwórku też nic by nie znalazła z racji tego, że u nas ze zwierząt nie tylko ona jest.
Nie pozostaje więc nic innego jak celowe działanie jakiejś istoty.
Dalej nie mogę się pogodzić z tym, ile to biedne zwierzątko musiało się nacierpieć.
Na szczęście święta spędziła już z nami i jest taka jak była przed całym zdarzeniem.
A ja z racji tego, że pozbyłam się stresu zafundowałam sobie zaraz po świętach jakiegoś wirusa, który w zasadzie trzyma mnie do dziś.
Mam nadzieję, że będziecie dla mnie wyrozumiałe i nie będziecie mieć mi za złe braku jakichkolwiek słów ode mnie. 
Wierzę też, że ten rok będzie dla mnie łaskawszy i pozwoli na w miarę systematyczne bywanie na blogach zarówno swoim, jak i Waszych :O)